کریس گچ از «پری میسون» نفس عمیقی می کشد

کریس چالک مهر خود را بر فیلم تاریک و پویا «پری میسون» HBO در صحنه ای کلیدی در فصل اول گذاشت، زمانی که شخصیت او، پل دریک، پلیس کتک خورده عمیقاً درگیری، از خانه پری بازدید می کند. پل به تازگی حول حقیقت در جایگاه شاهد رقصیده است تا از خود و مافوق های سفیدپوستش محافظت کند، و این موضوع خوب نیست. همچنین پول نقدی که او به خاطر اطاعتش دریافت کرده است، وجود ندارد.

او به پری، وکیل مدافع با بازی متیو ریس، می گوید: “هر روز باید با این توپ ترس در درونم بیدار می شدم.” “باید بروم اون یونیفورم را بپوش و برو بیرون و احمق بازی کن.” و وجه نقدی که دریافت کرد؟ «آنچه به من می دهند که پسر خوبی هستم. من دوست ندارم احساس مالکیت کنم.”

این یک لحظه اصلی در سریال است که از دوشنبه باز می گردد، خلاصه ای تلخ از احساس یک سیاهپوست اصولگرا و جاه طلب در لس آنجلس دهه 1930. گچ هر ظرایفی را با شدت آرام منتقل می کند، خصیصه ای که بینندگان او را به خاطر آن می شناسند و همسالان او را تحسین می کنند.

دیارا کیلپاتریک، بازیگر نقش همسر پل، کلارا، در یک مصاحبه ویدیویی گفت: “او بین بسیار شدید و تمرکز بر روی کارش و واقعاً احمقانه و سرگرم کننده نوسان می کند.” او بین آن دو فضا زندگی می کند.

این یک زمان هیجان انگیز برای گچ است. او نقش بزرگ تری در فصل جدید «پری میسون» بازی می کند، زیرا پل به عنوان بازرس ارشد پری مشغول به کار می شود. او به تازگی از جشنواره فیلم ساندنس بازگشته است، جایی که فیلم جدیدی که در آن نقش آفرینی می کند، «همه جاده های خاکی طعم نمک»، بیشتر مورد استقبال مثبت قرار گرفت. او به تازگی اولین فیلم بلند خود را با نام «نذرهای مرگبار ما» کارگردانی کرده است که در آن در کنار همسرش کی دی گچ بازی می کند.

اما گچ نیز مانند پل، استرس زیادی را به همراه دارد. در طی یک مصاحبه ویدیویی ماه گذشته از خانه خود در لس آنجلس، او یک لیوان بزرگ چای ابریشم ذرت را می بلعید تا برخی از مشکلات پروستات را که به گفته او ممکن است مرتبط با استرس باشد، کاهش دهد. او بانداژهای کوچکی را روی انگشت و انگشت شست می بندد که در اثر استفاده بیش از حد از گوشی هوشمند قربانی می شود.

“این زندگی است، اینطور نیست؟” او گفت. همه ما چیزهایمان را به دست آورده ایم و فقط باید از طریق آن نفس بکشیم و سپاسگزار باشیم.»

با وجود همه این تیرها، گچ، 45 ساله، یکی از آن بازیگرانی است که ظاهراً هیچ کس سخنی ناخوشایند برای او ندارد.

“من دوست دارم در مورد عالی بودن کریس گچ صحبت کنم، این یکی از موضوعات مورد علاقه من است!” آلیسون پیل، که از سال 2012 تا 2014 با Chalk در سریال HBO “The Newsroom” کار می کرد، نوشت. کیلپاتریک گفت: “کریس چالک مانند یک انسان در یک میلیون است.” ریس در یک مصاحبه ویدیویی گفت: «وقتی او وارد تریلر آرایش می‌شود، من همیشه کمی حسودی می‌کنم، چون او یک نمونه فیزیکی است.

ریس افزود: “و او همیشه بسیار شیک است – از هر نظر خوب به نظر می رسد.” “من همیشه اینطور هستم، آه، [expletive] تو، گچ.»

گچ و پل برای ماموریت «پری میسون» بسیار مهم هستند. کیلپاتریک به شوخی گفت که “پری میسون” اصلی، که ریموند بر در آن بازی کرد و از سال 1957 تا 1966 از شبکه CBS پخش شد، “نمایش مورد علاقه هر مادربزرگ سیاه پوست در جهان” بود. اما این نمایش مادربزرگ شما نیست. این «پری میسون» در مورد نژاد، جنسیت و طبقه باهوش است – فصل دوم درباره دو نوجوان آمریکایی مکزیکی که متهم به قتل یک تاجر سفیدپوست هستند متمرکز است – عناصری که به ندرت در قسمت اصلی سریال اصلی قرار داشتند.

گچ گفت: «پری میسون» قدیمی دوست‌داشتنی است، اما به معنای واقعی کلمه فقط سفیدپوستان هستند و تقریباً هیچ زن وجود ندارد.

نسخه جدید که در سال 2020 نمایش داده شد، بر گروهی متشکل از سه فرد خارجی در یک لس آنجلس غرق در آب و شور تمرکز دارد: پری، یک بازپرس خصوصی ژولیده و مشروب که وکیل تبدیل شده است که هنوز از تجربیات خود در جنگ جهانی اول آسیب دیده است. دلا استریت (جولیت رایلنس)، دست راست پری، که به عنوان یک لزبین بسته، جنسیت گرایی در دادگاه و زندگی را دنبال می کند. و پل، که تلاش می کند با وجدان و مردمش در زمان و مکانی که نژادپرستی آشکار است، درست عمل کند.

مایکل بیگلر که همراه با جک آمیل، در فصل جدید ران فیتزجرالد و رولین جونز را بر عهده گرفتند، گفت که هیچ کدام بدون گچ کار نمی کند. (سخنگوی HBO گفت که فیتزجرالد و جونز برای تمرکز بر پروژه های دیگر از سمت خود کناره گیری کردند؛ شبکه برای تصدی مسئولیت، از بیگلر و آمیل که «The Knick» را برای Cinemax، یکی از زیرمجموعه های HBO ساخته بودند، استفاده کرد.)

بیگلر در یک مصاحبه ویدیویی گفت: “چیزی که در کار با او عالی بود این است که او دائماً من را به عنوان نویسنده به چالش می کشید تا کار را درست انجام دهم.” داستانی که با او می‌گوییم واقعاً به ما اجازه می‌دهد نه فقط به ایده معمولی «اوه بله، نژادپرستی زیادی وجود دارد» بپردازیم. ما عمیق تر به آنچه که او احساس می کند و اخلاق او می پردازیم.

او عمیق‌تر می‌رود و من فکر می‌کنم که این با کریس و اینکه او به عنوان یک شخص است صحبت می‌کند.

او زود یاد گرفت. گچ در اشویل، NC فقیر بزرگ شد. «قطعاً تفنگ ساچمهای پشت سرم گذاشته بودند. فکر نمی کنم افراد زیادی وجود داشته باشند که بخواهند دوران کودکی خود را با من عوض کنند.”

اما تربیت او همچنین نشان داد که آموزش های غیرمنتظره ای را ارائه می دهد. او گفت: «در آن زمان معتقد بودم که تنها راه زنده ماندن این بود که بسته به میزان خطرات اتاقی که در آن قرار دارم، شخصیت خود را تغییر دهم. “من در آن خیلی خوب شدم.”

گچ در دانشگاه گرینزبورو کارولینای شمالی تئاتر تحصیل کرد، سپس به نیویورک نقل مکان کرد و در آنجا خود را در دنیای نمایش غرق کرد. او در شرکت تئاتر لابیرنت تحت مدیریت هنری فیلیپ سیمور هافمن خواننده بود و به زودی بخش‌هایی از خودش را به دست آورد که در سال 2010 با تولید «حصارها» در برادوی در کنار دنزل واشنگتن و ویولا دیویس به اوج رسید. پس از آن تلویزیون و فیلم، از جمله نقش‌هایی در فیلم‌های «هوملند»، «گاتهام»، «دیترویت» و «وقتی ما را می‌بینند» بازی کردند.

بر اساس اکثر گزارشات، دو کریس چالک وجود دارد. آدم دوست دارد سر صحنه فیلمبرداری شوخی کند و دوست شود. دیگری یک حرفه ای شدید است که به دنبال گفتگوی جدی است و فیلمنامه های خود را برش می دهد و بخش ها را در یک دفترچه همیشه آماده می چسباند تا بتواند در هر صحنه یادداشت برداری کند.

گاهی اوقات این دو گچ به هم نزدیک می شوند. پیل با محبت به یاد می آورد که گچ او را درگیر خواندن نمایشنامه “هلندی” امیری باراکا در سال 1964 در زمان تعطیلی مجموعه “اتاق خبر” با او می کرد. این نمایشنامه تقابلی و تمثیلی درباره یک مرد سیاه پوست و یک زن سفیدپوست در متروی نیویورک است.

پیل در تماس تلفنی گفت: «بسیاری از گفتگوهای ما در مورد نژاد و زن ستیزی و جهان است، و همچنین به این موضوع برمی گردد که چرا هنر می سازیم، عمل گرایی و واقعیت، و بازی چیست». او همیشه در تمام این سطوح مختلف عمل می‌کند و به نظر من این کار را به خوبی انجام می‌دهد.

امکانات Chalk برای تغییر حالت ها – و کدها – بسیار شبیه به Paul Drake است. او زندگی شخصی خود را با خانواده اش در محله طبقه کارگر سیاهپوست در جنوب مرکزی لس آنجلس می گذراند. سپس وارد دنیای تحقیق برای پری می شود، دنیایی که گاهی او را در تضاد با ارزش های خودش و دیگر سیاه پوستان قرار می دهد، یک درگیری داخلی که در فصل جدید به اوج خود می رسد. او قطعاً از هویت خود به عنوان یک افسر پلیس که با هم می‌خواهد کنار رفته است.

چالک گفت: «پل این مرد ایده‌آل بود، اگر کسی بر اساس ساختار آمریکای برتری‌طلب سفیدپوست رفتار کند. “او سیاه پوست شما بود. می دانستی که او در امان است و حالا، من نمی دانم. به جرأت می توانم بگویم، پل حتی ممکن است بی پروا باشد.»

پل می توانست بایستد تا کمی استراحت کند. گچ نیز به اعتراف خودش می تواند. او دوست دارد این اعداد پروستات را به جای بهتری برساند. استفاده از تلفن همراه را کاهش دهید حتی شاید کمی بیشتر به سمت سبک تر او ضربه بزنید.

او گفت: «من دوست دارم کارهای بسیار تاریک و پیچیده انجام دهم. اما ممکن است بدترین ایده نباشد، او جرأت کرد که “کمی کمدی به آنجا بیاندازیم تا کمی سیستم را آرام کند.”

او افزود: «کارهایی که من انجام داده‌ام عمدتاً مربوط به تروما بوده است. “من از انجام این کار لذت می برم. اما ممکن است زمان انجام «خیابان کنجد» فرا رسیده باشد.”