ساعت 11 صبح روز سه‌شنبه، روز یادبود سالانه اسرائیل، صدها خانواده‌ای که در گورستان نظامی در شهر بئرشبا در جنوب این کشور جمع شده بودند، در حالی که صدای آژیر برای ادای احترام به کشته‌شدگان جنگ این کشور ناله می‌کرد، سکوت کردند.
دقایقی بعد، زمانی که ایتامار بن گویر، وزیر ملی‌گرای فوق‌العاده امنیت ملی، از طرف دولت شروع به صحبت کرد، غوغایی به پا شد و فریادهای بلند بین خانواده‌هایی که با حضور او در قبرستان مخالفت کردند و حامیانش بر سر قبرها بلند شد.
بسیاری از عزاداران پس از این مراسم در شوک و گریه ترک کردند، اما درگیری های خشمگینانه در خارج از دروازه قبرستان ادامه یافت. مردم محلی که از آقای. بن‌گویر، و سخنرانی او را تشویق کرده بود، به افرادی که از آنها انتقاد می‌کردند یا بی سر و صدا اعتراض می‌کردند، توهین کرد و آنها را “چپ‌گرا”، “آنارشیست” و “خائن” خواند.
علیرغم درخواست های قبلی رهبران سیاسی و نظامی کشور برای اتحاد، که از اسرائیلی ها خواسته بودند که سیاست را برای یک روز کنار بگذارند، صحنه های بئرشبا عمق شکاف ها را در جامعه اسرائیل آشکار کرد زیرا این کشور هفتاد و پنجمین سالگرد این کشور را جشن می گیرد. در سال 1948 تأسیس شد. اسرائیل روز استقلال خود را یک روز پس از روز یادبود بر اساس تقویم عبری جشن می گیرد، جشن هایی که از غروب آفتاب سه شنبه شروع می شود و تا چهارشنبه ادامه می یابد.
برای 16 هفته متوالی، صدها هزار اسرائیلی برای اعتراض به تلاش دولت – راست‌گراترین و مذهبی‌ترین محافظه‌کار در تاریخ اسرائیل – برای بازنگری قوه قضائیه به گونه‌ای که منتقدان می‌گویند دموکراسی این کشور را تضعیف خواهد کرد، به خیابان‌ها آمده‌اند. .
در حالی که اسرائیل برای آغاز جشن های روز استقلال خود در شامگاه سه شنبه با یک مراسم دولتی با رژه پرچم سنتی، اجرای موسیقی و آتش بازی آماده می شد، جو این کشور خاموش شد. بسیاری از شهروندان گفتند که از خود می‌پرسند که آیا اسرائیل می‌تواند به همان اندازه که از دشمنان خارجی خود جان سالم به در برده است، از اختلافات سیاسی و اجتماعی خود جان سالم به در ببرد.
آدی لوگاسی، هنرمندی که مانند هر سال از خانه خود در رامات گان، در مجاورت تل آویو، به گورستان نظامی Beersheba آمده است، گفت: “من هرگز چنین چیزی ندیده ام.” پدرش که در 33 سالگی در سال 1974 در بلندی‌های جولان در حین انجام وظیفه کشته شد، در اینجا به خاک سپرده شده است.
او با اشاره به آقای دکتر گفت: “این احساس بسیار دشوار است و همه ما می دانیم چرا – زیرا یک مرد بسیار بحث برانگیز اصرار داشت که به اینجا بیاید.” بن گویر، که به دلیل افراطی بودن و تحریک به نژادپرستی و حمایت از یک گروه تروریستی برای خدمت سربازی رد شد.
ایریت اسحاق، 47 ساله، ساکن بئرشبا، به همراه خانواده خود برای احترام به برادر شوهرش که در سال 1997 در سن 20 سالگی کشته شد، آمده بود. بن گویر با آمدن و نمایندگی دولت کار خود را انجام می داد و متذکر شد که کوتاه و محترمانه صحبت می کند و از هرگونه گفتمان سیاسی پرهیز می کند.
اما او گفت که نمی تواند صدای او را به درستی بشنود زیرا قبر برادر شوهرش نزدیک حصار اطراف قبرستان است. معترضان ضددولتی در بیرون آواز می خواندند تا سعی کنند آقای او را خفه کنند. بن گویر و تعدادی از هوادارانش برای مقابله با آنها از قبرستان بیرون شتافتند.
خانم “من از مردمم که به این روز احترام نمی گذارند بسیار ناامید هستم.” اسحاق گفت. نگذاشتند عزاداری کنیم.
پیشنهاد دولت برای تغییر قضایی در حال حاضر به حالت تعلیق درآمده است تا فرصت گفتگو با احزاب مخالف برای دستیابی به اجماع فراهم شود. اما این امر پیش از این باعث تحول بزرگی در جامعه اسرائیل شده است و بر نارضایتی ها و خطوط گسل طولانی مدت تأکید دارد. بررسی‌ها نشان داده است که حدود یک سوم اسرائیلی‌ها می‌ترسند که این جنگ به جنگ داخلی ختم شود.
منتقدان می گویند این طرح باعث تضعیف دادگاه عالی کشور، حذف حمایت از اقلیت ها و تضعیف شخصیت دموکراتیک دولت خواهد شد. حامیان دولت که در اواخر سال گذشته سوگند یاد کردند می گویند که طرح قضایی یک برنامه ضروری است که به رای دهندگان و نمایندگان منتخب آنها قدرت بیشتری می دهد و مقامات یک قوه قضاییه غیرمنتخب را محدود می کند.
انتظار می‌رفت که مراسم در بئرشبا، شهری با جمعیتی حدود 220000 نفر، پس از اعلام این که آقای دکتر یک نقطه عطف باشد. بن گویر به نمایندگی از دولت در آنجا منصوب شده بود.
برخی از خانواده‌های داغدیده شهر برای روزها درگیر بحث‌های دردناک در یک گروه پیام‌رسان واتس‌اپ در مورد نحوه پاسخگویی به آقای دکتر بودند. حضور بن گویر پس از رد درخواست های آنها مبنی بر دوری کردن یا حداقل صحبت نکردن.
پیشنهادهایی مبنی بر استفاده از گوشی و گوش دادن به آهنگ های سوگوارانه یا خواندن سرود ملی در حین سخنرانی وجود داشت. برخی دیگر تصمیم گرفتند هر اعتراضی را بیرون از دروازه قبرستان نگه دارند تا مزاحم کسانی نشوند که احساس متفاوتی داشتند. چند خانواده در روزهای قبل از روز یادبود از این گورستان دیدن کردند و تصمیم گرفتند به طور کلی از برگزاری مراسم رسمی خودداری کنند.
پس از اعتراضات، حداقل نیم دوجین سیاستمدار در روزهای اخیر حضور برنامه ریزی شده خود را در دیگر گورستان های نظامی در سراسر کشور لغو کردند. آنها شامل سیاستمداران برجسته افراطی ارتدوکس بودند که خدمت اجباری سربازی را انجام ندادند و برخی از وزرای حزب محافظه کار لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر.
آقای. نتانیاهو بدون وقفه در مراسم اصلی یادبود دولتی در کوه هرتزل در اورشلیم صحبت کرد. او نیز از خانواده ای داغدار است. برادر او در سال 1976 در یک حمله کماندویی اسرائیل برای نجات گروگان ها از انتبه اوگاندا کشته شد و در قبرستان نظامی در کوه دفن شد.
“من غم و اندوه، غرور و اشتیاق را می دانم.” نتانیاهو گفت، ما با هم به عنوان برادر خواهیم ایستاد و استقلال خود را برای نسل‌ها تضمین خواهیم کرد.
اما چندین سیاستمدار دیگر در گورستان های دیگر مورد سرزنش قرار گرفتند. گیلا گملیل، وزیر لیکود، توسط تظاهرکنندگان دروزی در اسفیا، یکی از شهرهای دروزی‌ها در شمال اسرائیل از سخنرانی منع شد و با گذاشتن تاج گل به این کار مجبور شد. یکی دیگر از وزیران لیکود، افیر آکونیس، حق خود را داد تا با مادری داغدار در گورستانی در نزدیکی تل آویو صحبت کند.
رئیس ستاد ارتش اسرائیل ستوان. ژنرال هرزی هالوی در اوایل این هفته درخواستی فوق‌العاده صادر کرده بود و گفته بود: «ما باید به گورستان‌ها احترام بگذاریم و مطمئن شویم که آنها به محل اختلاف تبدیل نمی‌شوند. در خویشتنداری و سکوت قدرتی کر کننده است.»
وی افزود: ما فقط باید به یاد داشته باشیم، عزاداری کنیم و ادای احترام کنیم. “اگر فقط برای یک لحظه. اگر فقط برای یک روز مقدس.»
این در بئرشبع ممکن نبود.
به محض اینکه آقای بن‌گویر روی سکو آمد، صدای تظاهرکنندگان شنیده می‌شد که «شرم»! و “برو خونه!” دیگران شروع به خواندن کردند. برخی از حضار گفتند که به طور خاص برای حمایت از آقای دکتر آمده اند. بن گویر و همچنین احترام به مردگان.
یکی از مادران داغدار که از اعتراض خشمگین شده بود، در حالی که بستگانش سعی می کردند او را آرام کنند، به معترضان توهین کرد و آنها را “آنارشیست های متعفن” خواند.
ام‌اس. لوگاسی، هنرمندی که هنگام کشته شدن پدرش نوزاد بود، گوش هایش را بست و به همراه اطرافیانش سرود ملی را خواند، در حالی که آقای. بن گویر در حال ایراد سخنرانی بود. اما، او گفت، آن روز “از آنچه من می دیدم، بیشتر به نفع او بود تا علیه او.”
میرا نووک در تهیه گزارش از اورشلیم شرکت کرد.
