وقتی رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش را در اولین سال ریاست‌جمهوری‌اش در ایر فورس وان دیدم، سرانجام کاملاً متوجه شدم – چرا یک کاتاپ و گوفبال قدیمی که به‌طور عجیبی برای مصیبت‌های کمپین ریاست‌جمهوری مناسب بود، خود را از دست داده بود، از دست دادن خواب، درد دل وسوسه‌انگیز، به خطر افتادن تحقیر. در این سفر هوابرد ایگو، او یک تخت داشت، و منظورم صندلی صاف نیست. او دفتری داشت که میزش بزرگتر از میزهای برخی از مدیران زمینی بود. دستیاران برای او اوراق می بردند. دستیاران کاغذها را دور بردند. او را “آقای” صدا زدند. رئيس جمهور.” او از نام خانوادگی قدیمی خود، به همان اندازه که برجسته بود، به نوعی الوهیت ارتقا یافته بود.
هیچ شکی وجود نداشت که او به دنبال یک دوره دوم این دوره خواهد بود، اگرچه او از برخی تعهدات ریاست جمهوری ناراضی بود و آشکارا مشتاق مزرعه خود در کرافورد، تگزاس بود.
من هرگز با پرزیدنت باراک اوباما پرواز نکردم. اما من چندین بار با او در کاخ سفید ملاقات کردم. من یک بار با بیش از ده ها روزنامه نگار معروف دیگر، از جمله راشل مدو، فوق ستاره MSNBC رفتم. من بار دیگر با نیم دوجین ستون نویس، از جمله همکار برنده جایزه پولیتزر، مورین داود، رفتم. قد و قامت ما سرعتی را که با ورود او به اتاق روزولت جلب می‌کردیم، تغییر نمی‌داد. هر هجای او اهمیت داشت: او رهبر دنیای آزاد بود، با اقتدار بیش از هر کس دیگری در ثروتمندترین و قدرتمندترین کشور از همه آنها. او تقریباً در هر چهره ای که به سمت او می چرخید، هیبت را می دید، همانطور که تقریباً همه چهره ها این کار را می کردند.
با وجود نشانه‌ها و صحبت‌هایی مبنی بر اینکه او و میشل اوباما از کاسه ماهی طلایی زندگی کاخ سفید بدشان می‌آید، هیچ شکی وجود نداشت که او سعی کند هشت سال آن را حفظ کند.
و هرگز نباید معمای زیادی در مورد تصمیم رئیس جمهور بایدن که با انتشار ویدئویی اعلام کرد که کمپین انتخاباتی مجدد خود را اعلام می کند، چه تصمیمی می گیرد وجود می داشت. یک شخص فقط در مقیاسی به این بزرگی از تحسین و تایید دوری نمی کند – حداقل نه آن گونه که در وهله اول به اندازه کافی او را می خواست که ریاست جمهوری را دنبال کند.
در طول شش ماه گذشته، بسیاری از ما مفسران به این فکر کرده‌ایم که آیا بایدن، که 80 سال سن دارد، از هر کسی که قبل از خود در میز قاطع بود، باید دوباره به دنبال نامزدی دموکرات‌ها برای ریاست‌جمهوری باشد یا خیر. ما آنقدر که در حال ارزیابی انرژی او، تیزهوشی او، ترجیح رای دهندگان دموکرات برای جایگزینی و هوشمندانه ترین استراتژی حزب برای نگه داشتن دونالد ترامپ و توطئه گران MAGA در مقابل دروازه بودیم، مسیر عملکرد او را به خطر انداختیم.
اما این بحث تنها در صورتی معنا پیدا می کرد که احتمال کنار رفتن بایدن وجود داشت، بنابراین ما به همان اندازه اشاره می کردیم. و ما احمق بودیم
شاید این خیلی خشن باشد: با توجه به سن او، ما دلیلی داشتیم که بدانیم آیا او با چالش‌های مرتبط با سلامتی دست و پنجه نرم می‌کند که شرایط و محاسبات او را اساساً با شرایط بوش، اوباما یا بسیاری از دیگر اسلافش در نیم قرن گذشته متفاوت می‌کند.
اما این ایده که او با خونسردی رتبه‌های محبوبیت خود را بررسی می‌کند (“لعنتی، جیل، به نظر نمی‌رسد که نمی‌توانم 50 درصد را بشکنم!”)، ناامیدی از شکنجه‌های بی‌وقفه جمهوری‌خواهان علیه او و خویشاوندانش (“این بدبختی است!”)، نگاهی به سیاستمداران دموکرات جوان‌تر می‌اندازد که برای روزگارشان خارش می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که آن را خنده‌دار بنامیم. خودشه مالارکی این با جذابیت کار در تناقض است. این به ماهیت کسانی که آن را بسیار جذاب می دانند، بی توجهی می کند.
مردمی که مایل به پذیرش بررسی تهاجمی و اودیسه طاقت‌فرسا در مسیر کاخ سفید هستند، تا حدی معتقدند که به آنجا تعلق دارند یا به شدت مشتاق اطمینان از آن هستند. آنها از بهترین چیز بعدی راضی نیستند. آنها به دنبال شناخت اوج، شغل اوج و دیدگاه جهان از آن قله هستند – دنیایی که اکنون در پای آنهاست.
تیموتی نفتالی، مورخ دانشگاه نیویورک، به من گفت: «بیشتر آنها این جاه طلبی را از دوران دبیرستان داشتند. «دیگران اشتهایی دارند که با خوردن غذا بیشتر می شود. صرف نظر از این، چیزی خارق‌العاده – نه عادی – در مورد میل به این قدرت وجود دارد.»
من خیلی شرط می بندم که هجوم این قدرت – بیش از مصون ماندن از تعقیب کیفری، بیش از فرصت استفاده از کاخ سفید به عنوان یک مرکز سود – بزرگترین محرک دونالد ترامپ است که او دوباره در دفتر کار خود را آغاز می کند. هیچ بزرگی از ثروت شخصی، هیچ وسعت شهرت وجود ندارد که به نوعی حق بالیدن را که ریاست جمهوری انجام می دهد، اعطا کند.
تنها رؤسای جمهور در قرن گذشته که می توانستند برای انتخاب مجدد نامزد شوند و انتخاب نکردند – کالوین کولیج در سال 1928، هری ترومن در سال 1952، لیندون جانسون در سال 1968 – پیش از این بیش از یک دوره خدمت کرده بودند، زیرا آنها ریاست جمهوری خود را با پایان دادن به دوره های پیشینیان که در قدرت بودند آغاز کردند. دلیلی برای آن وجود دارد و این سابقه ای است که هر رئیس جمهور مدرنی از آن آگاه است.
استوارت استیونز، یک استراتژیست جمهوری خواه که مشاور ارشد جرج دبلیو بوش و میت رامنی در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری بود، به من گفت: «تاریخ به گونه ای است که اگر دوباره نامزد نمی شوید، به عنوان اعتراف به شکست تلقی می شود». یا فکر می کنید در دوره اول موفق بوده اید و لیاقت دوره دوم را دارید یا فکر می کنید در دوره اول شکست خورده اید و می خواهید بهتر عمل کنید.”
بایدن در کدام دسته قرار دارد؟ استیونز گفت: “من فکر می کنم او فکر می کند که موفقیت بزرگی داشته است.” “موافقم.” او گفت بدون توجه به این، تسلیم شدن ریاست جمهوری دشوار است. “توانایی تغییر تاریخ مست کننده است.”
بوش ثابت می کرد که شک کنندگان، از جمله والدین خود، اشتباه می کنند. اوباما در رویایی زندگی می کرد که برای پدرش دور از دسترس بود. بیل کلینتون یک آدم پرخور برای تایید بود و برای همیشه در نزدیکترین و بزرگترین بوفه غذا می خورد. ترامپ بود – هست – ترامپ، که هر روز، هر ساعت، بر اساس برخی رتبه‌بندی‌های کیهانی نیلسن قضاوت می‌کند. ریاست جمهوری همیشه پربیننده ترین برنامه است.
و بایدن؟ خطابه بدون لاک، نام «اسکرانتون جو» و آمتراک شلپ روزانه به کاپیتول که او در طول دهه‌های حضورش در مجلس سنا می‌گفت، جنبه بی‌تفاوتی به او می‌دهد که متواضعانه در خدمت ما زحمت می‌کشد، بدون دلبستگی و تحت تأثیر این همه شکوه دفتر.
اما مسیر را از دست می دهیم: او اولین مبارزات انتخاباتی خود را برای ریاست جمهوری در سال 1987 اعلام کرد، زمانی که تنها 44 سال داشت، ظاهراً حتی در آن زمان هم مطمئن بود که می تواند ایالات متحده آمریکا را نیز مانند هر کس دیگری رهبری کند. در حالی که آن مناقصه زودهنگام و فاجعه آمیز به پایان رسید، در میان اتهامات و سپس اعتراف به سرقت ادبی، او دو دهه بعد دوباره برای ریاست جمهوری نامزد شد، زمانی که اوباما در نهایت پیروز شد و او را به عنوان یک بالمن انتخاب کرد.
ما احساس طرد شدنی را که بایدن احساس می‌کرد را فراموش می‌کنیم، زمانی که اوباما پس از خدمت وفادارانه به عنوان معاون اوباما، اساساً هیلاری کلینتون را به عنوان جانشین او نشان داد. ما فراموش کرده‌ایم که بایدن پس از پایان تحقیرآمیز انتخابات حزبی آیووا و انتخابات مقدماتی نیوهمپشایر در اوایل سال 2020، چگونه به کار خود ادامه داد.
و هنگامی که به سن او می پردازیم، بر روی این موضوع تمرکز می کنیم که ممکن است برای نیرویی که او برای کار به ارمغان می آورد و میزان اعتمادی که رای دهندگان به او احساس می کنند چه معنایی داشته باشد یا نداشته باشد. اما جنبه دیگری هم دارد: او بیش از هر کس دیگری برای ریاست جمهوری منتظر ماند. این باید زمان او را در دفتر شیرین تر کند.
بایدن همچنین با اعتقاد آشکار – و درست – به این باور است که فساد اخلاقی حزب جمهوری خواه خطر تداوم کنترل دموکرات ها بر کاخ سفید را تا جایی که می تواند بالا می برد. او مطمئناً خود را به عنوان بهترین امید حزب برای آن می بیند. بخشی از او واقعاً این کار را برای ما انجام می دهد.
اما او این کار را برای خودش نیز انجام می‌دهد – برای تایید بدون رقیب، شادی بدون همتا. افرادی هستند که این احساسات برایشان مهم نیست. آنها کسانی نیستند که برای کسب رای به این طرف و آن طرف می روند.
(این مقاله برای انعکاس رویدادهای خبری به روز شد.)
من از شما دعوت می کنم به صورت رایگان ثبت نام کنید خبرنامه ایمیل هفتگی. می توانید من را در توییتر دنبال کنید (@FrankBruni).
تصاویر منبع توسط Drew Angerer/Getty Images و Getty Images Europe، از طریق دولت ایرلند، از طریق Getty Images.
