آیودله کاسل، رقصنده و طراح رقص، اغلب داستان یادگیری، برای اولین بار، درباره ریشه های تپ آمریکایی آفریقایی تبار را تعریف می کند. او با عشق جینجر راجرز بزرگ شد، اما تا زمانی که در کالج بود، یکی از دوستان او را با نام هایی مانند جیمی اسلاید، بیل رابینسون، گریگوری هاینز و برادران نیکلاس آشنا کرد.
او در سریال مکالمه Black Dance Stories در سال 2020 گفت: “این همه دنیای من را باز کرد، زیرا در نهایت متوجه شدم که این چیزی که من خیلی عاشق آن بودم و به آن گرایش داشتم، حتی اگر چیز زیادی در مورد آن نمی دانستم. واقعاً ریشه در اصل و نسب و میراثی داشت که از آن من بود.» از آن به بعد، او عهد کرد که خود را “با نهایت صداقت، به احترام اجدادم، به احترام همه اجداد شکل” معرفی کند.
این داستان با تماشای برنامه سخاوتمندانه و سرزنده Casel در مرکز شهر نیویورک به ذهنم خطور کرد که در روز پنجشنبه به عنوان بخشی از مجموعه Artists at the Center اولین نمایش خود را داشت. نمایش دو پرده ای با پنج اثر کوتاه جدید، هر کدام توسط یک جفت طراح رقص به انتخاب کازل آغاز می شود. پس از وقفه، “Where We Dwell V.2” او می آید، نسخه ای توسعه یافته از قطعه ای که او در پاییز برای رقص در سال 2021 ارائه کرد. در حالی که شب در میان زیبایی شناسی متنوع مشارکت کنندگان آن به گونه ای می چرخد که گاهی اوقات احساس پراکندگی می کند، یک آگاهی. از زمینه های تاریخی و هدایت آن است.
اولین صدایی که می شنویم صدای ضبط شده ایستا با صدایی تقریباً آموزنده است: “نه برای تماشا، بلکه برای گوش دادن”. پرده روی برنای علی بالا می‌رود که ریتم‌های تند می‌گذارد، مقدمه‌ای برای ارائه آهنگ و کلام گفتاری – و موسیقی توسط گروه زنده فوق‌العاده (انیبال سزار کروز در پیانو، رائول ریس در باس و سنفواب استونی در درام). “Hoofer’s Delight” که توسط علی و گرسون لانزا با همکاری Cyrah L. Ward طراحی شده است، به عقب نگاه می کند تا به جلو نگاه کند.
علی می گوید: «خاطرات ما را شکل می دهند. وارد، با پای برهنه و لباس سفید، به نوعی محراب در میان فوران های سرسبز و لرزان جنبشی که یادآور مراسم غسل تعمید است، تمایل دارد، ضربان های بدن او بازتاب ضربان پاهای لانزا است.
به نظر می‌رسد که سایر آثار کوتاه از ریشه‌های محکم این قطعه اول منشعب می‌شوند و دیدگاه‌های متمایزی از آنچه می‌تواند باشد ارائه می‌دهند. «چیزهای کوچک» ساخته کالیب تیچر و نائومی فوناکی، تیچر را بر روی یک پیانوی اسباب‌بازی صورتی رنگ، روی زمین خمیده و در حال بیرون آوردن یک گام‌های واضح و مختصر از فوناکی، جرد الکساندر و آماندا کاسترو است، سه نفری که به‌خوبی در صف ایستاده‌اند. یک ردیف. «Interlaced» اثر الکساندر و رقصنده سبک آزاد توموئه کار، معروف به Beasty، سبک‌های حرکتی را در ترکیبی از ضربهای ضربهای ضربهای و ضربهای خانه در هم می‌آمیزد.
در «El Camino» ساخته کاسترو و کازل، کاستروی همیشه شیفته، بدون کفش در دامن سفید حجیم، مانند چشم طوفانی است که سه تاپر دور آن جمع می‌شوند. با پایان دادن به اولین پرده، «مردی که دوستش دارم» ساخته داریو ناتارلی و میشل دورنس، ناتارلی را می‌بیند که به تنهایی با کلاسیک گرشوین (با نوازندگی زنده ویولن سل، درک لویی)، بالاتنه‌ی غنایی‌اش مانند پاهایش گویا است.
کازل در این قطعات چند حضور زودگذر دارد، از جمله یک نقش کوتاه با همسرش توریا بیرد، کارگردان نمایش، در «چیزهای کوچک». در حالی که او در نیمه دوم بیشتر حضور دارد، انرژی او در اولین ورودش صحنه را شعله ور می کند، به نظر می رسد قصد دارد در کانون توجه، هم با همکاران فعلی و هم با اجداد گذشته اش به اشتراک بگذارد.
وقتی پرده فیلم «Where We Dewell V.2» بالا می‌رود، نه به Casel، بلکه هنک اسمیت، قدیمی‌ترین بازیگر، که در طول کار حضوری پرحاشیه اما حیاتی باقی می‌ماند. مونتاژی سریع از تصاویر که بر روی یک دزدی در مقابل او نمایش داده می‌شود، هم شادی و هم درد را در تاریخ تپ، ارتباط آن با رقص‌های آفریقا و مینسترلی با چهره سیاه، هالیوود و برده‌داری را فرا می‌خواند. مجموعه ای از صداها شامل جمله جیمز بالدوین است: “چقدر برای پیشرفت خود وقت می خواهید؟”
با موسیقی و تنظیم‌های کریستال مانی هال، و با استفاده از آواز مجلل او، کار همچنان به مقاومت و شادی ادامه می‌دهد. هال در یکی از بخش‌های کوچک و پیرسینگ، بالدوین را به یاد می‌آورد که او می‌خواند: «وقتی؟ چه مدت؟” تنها صدای دیگر لرزش پاهای کازل است که به نظر می رسد جلوه ای بیرونی از احساسات عمیقا درونی است. “Where We Dwell V.2” در ساختار خود کمی بداخلاقی دارد و دارای سرگرمی و فلش فراوان است و نقاط قوت هشت رقصنده دیگر خود را به نمایش می گذارد. با درخشش تئاتر از سالن خارج می شوید. اما این لحظه غوغا، همزمان با گریه کردن و نگاه کردن به درون، تأثیر ماندگارتری بر جای می گذارد.
آیودل کازل
تا روز شنبه در مرکز شهر نیویورک، nycitycenter.org.
