«ویترین شرمن» بازگشته است، اسمارت احمقانه دست نخورده است

لس آنجلس – “او دید کالیدوسکوپی دارد که دقت او را مختل می کند. …”

نوامبر 2020 است و دیالو ریدل و تیم خلاقش در حال تهیه مواد برای فصل دوم «ویترین شرمن» هستند، سریال کمدی موزیکال که او با شریک نویسندگی و همبازی اش بشیر صلاح الدین ساخته است. آنها در حال خواندن متن ترانه «چشم های الماس» هستند، یک آهنگ تم جعلی جیمز باند درباره یک شخصیت شرور سینما با چند ویژگی عجیب و غریب.

دوجین نویسنده و کارمند کمدی، در فاصله شش فوتی از یکدیگر زیر چادر بزرگی که در پارکینگ سانتا مونیکا برپا شده – اتاق نویسندگان منطبق با کووید – نشسته اند، پیشنهاداتی را فریاد می زنند که با ماسک های صورت خفه می شوند. آنها می خندند و دست می زنند زیرا ایده ها به طور فزاینده ای مضحک می شوند.

استخوان فک او شیشه ای است و ران هایش چرمی است…

این نوع مسخره کردن بی شرمانه و غواصی عمیق در فرهنگ پاپ چیزی است که مخاطبان و منتقدان را برای اولین بار در ژوئیه 2019 در IFC در IFC به نمایش گذاشت. برای چندین دهه میزبان یک نمایش موسیقی متفاوت بوده است که رقیب «قطار روح» است.

شرمن، یک غول‌آمیز ورزش آفریقایی، هر قسمت را صرف ادای احترام به خود می‌کند – بخش‌هایی از فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی کم‌هزینه‌اش را می‌چرخاند، محصولات را متصل می‌کند و نکات برجسته مهمانان موسیقی گذشته‌اش را نشان می‌دهد (مثل‌های تقلید از هنرمندانی مانند مری جی بلیج، پرینس و بلوندی). یک ویژه برنامه ماه تاریخ سیاه، که در ژوئن 2020 پخش شد (بله، پخش تابستانی بخشی از گنگ بود)، برند کمدی ریدل و صلاح الدین را که با شادی فرهنگ سیاهان را ارسال کرده و جشن می گرفتند، بیشتر تقویت کرد.

با گذشت بیش از سه سال از اکرانش، «شرمن» بالاخره بازگشت و به دنیایی بازگشت که اگرچه بدترین روزهای همه‌گیری را پشت سر گذاشت، اما هنوز هم می‌توانست از یک یا دو خنده استفاده کند. اگرچه مسائل مربوط به کووید-19 در درجه اول عامل وقفه طولانی این سریال بود، اما وقتی فصل 2 در روز چهارشنبه با دو قسمت در IFC و AMC+ پخش می شود، سال های میانی را طوری رفتار می کند که گویی هرگز اتفاق نیفتاده اند.

ریدل و صلاح الدین که ترجیح می دهند بر روی دنیای افسانه ای شرمن تمرکز کنند، به عنوان بخشی از هدف کلی خود برای ساخت نمایشی بی زمان، به رویکرد فصل 1 خود که تقریباً به طور کامل از مسائل دنیای واقعی دوری می کنند، پایبند بودند. (آنها طنز موضوعی تر خود را برای سرمایه گذاری مشترک دیگرشان، کمدی HBO Max “South Side” ذخیره می کنند.) کل فصل جدید “Sherman’s” تنها شامل یک کنایه از تخم مرغ عید پاک به کووید است.

البته، وقتی نوبت به ساخت اپیزودها می رسید، دنیای واقعی همچنان مانع می شد.

در آن بعدازظهر نوامبر سال 2020، فهرست کارهای روزانه شامل کالبدشکافی آهنگ‌های هیپ‌هاپ محبوب دهه 90 برای قطعه‌ای پوس کات و بررسی پیچیدگی‌ها در یک جام R&B با الهام از جودسی بود. پروتکل‌های کووید زمان استودیو محدودی داشتند، بنابراین برخی از آهنگ‌ها هنوز آواز نداشتند. زمانی که آهنگ‌های ساز وجود نداشت، ریدل با کوبیدن دست‌هایش روی میز و شبیه‌سازی بوق‌ها با دهان، ضربات را ایجاد می‌کرد. جلسه نگارش پایانی فصل برای روز بعد برنامه ریزی شده بود.

ریدل با انرژی گفت: «ما در سه هفته اول فوریه 100 درصد در حال فیلمبرداری هستیم. اظهارات او تا حدی درست بود – اگر یک سال اضافه کنید.

“اگر می دانید، می دانید”

ریدل و صلاح الدین هنگام حضور در دانشگاه هاروارد در دهه 1990 با یکدیگر آشنا شدند و مهارت های نویسندگی خود را در «آخر شب با جیمی فالون» تقویت کردند.

آنها شروع به ایده پردازی “ویترین شرمن” کردند زیرا می خواستند وسیله ای برای آهنگ هایی که نوشته بودند ایجاد کنند که با برنامه تاک شو مناسب نباشد. بعد از اینکه آنها قسمت الهام گرفته از Talking Heads از سریال ساختگی IFC “Documentary Now!” را دیدند، یک جعل موزیکال کمدی راه حل عالی به نظر می رسید.

ریدل دوست دارد “شرمن” را “حماقت برای افراد باهوش” بداند و از “In Living Color”، فیلم های ویژه “شریک های جنایتکار” رابرت تاونسند و “نمایش ماپت” به عنوان الهام بخش یاد کند.

برای ساختن چیزی که آن‌ها «کپسول شبه زمان» خود نامیدند، آن‌ها طیف گسترده‌ای از علایق فرهنگ پاپ را که در سال‌های شکل‌گیری خود پرورش داده‌اند – «ماجراجویی بزرگ پی‌وی»، کلاسیک‌های ماروین گی، چهره‌های اکشن ترانسفورمر – با گرایش‌های خود به موسیقی ترکیب می‌کنند. و غیرت برای کاوش در تاریخ سیاهان. هیچ مرجعی خیلی مهم نیست، چه نسخه جایگزینی از کمدی کاراته بری گوردی در سال 1985، “آخرین اژدها” باشد که با مرد بد فیلم، شوناف، همدردی کند، یا برداشتی از موسیقی پیشروی واشنگتن دی سی.

کجا می توانیم برویم جایی که هیچ سیاه پوستی تا به حال نرفته است؟ ریدل در یک مصاحبه ویدیویی در ماه مارس گفت. “این برای ماموریت “شرمن” بسیار مهم است. اگر چیزی است که ما قبلاً با افراد رنگین پوست ندیده بودم، به احتمال زیاد این چیزی است که مخاطبان ما هم ندیده اند.”

جان لجند، یک تهیه کننده اجرایی، گفت که اشتیاق این دو برای تکیه بر ویژگی های عجیب و غریب خود، کلید جذابیت سریال است.

او در یک مصاحبه ویدیویی گفت: «این خیلی عجیب و خنده دار است. ارجاعات بسیار خاص هستند و دارای چنین حس هایی هستند که «اگر می دانی، می دانی».

این فرمولی است که با اجرای حیله گر و روان صلاح الدین در نقش شرمن، سریال را در پایان سال 2019 در لیست بهترین ها قرار داد. در ژوئن 2020 برای فصل دوم تمدید شد و آنها شروع به کار کردند. مطالب چهار ماه بعد

به مدت هشت هفته، نویسندگان در کت‌ها و پتوهای زیر چادر، روی میزهای تاشو با جعبه‌هایی از دستمال کاغذی و ظروف ژل ضد باکتری دست کار کردند. در میان هیاهوی مداوم لس آنجلسی از دمنده‌های برگ، کامیون‌های زباله و هواپیماهایی که در داخل و خارج از LAX پرواز می‌کردند، آنها به هدف خود یعنی پایان نوشتن فصل در نوامبر رسیدند.

اما افزایش موارد ابتلا به کووید در شهرستان لس آنجلس در ژانویه 2021 و دور بعدی محدودیت‌ها، تیراندازی را به تاخیر انداخت. در ماه مارس، برخی از پروتکل های همه گیر کاهش یافته بود و واکسیناسیون گسترده تر شده بود. اما در آن زمان، ریدل و صلاح الدین در شیکاگو مشغول فیلمبرداری فصل دوم «سمت جنوبی» بودند.

صلاح‌الدین می‌دانست که تبدیل شدن یک نمایش به یک قربانی همه‌گیر چه دردناک است. او به طور منظم در کمدی کشتی دورهمی نتفلیکس “GLOW” حضور داشت که در اکتبر 2020 در جریان فیلمبرداری برنامه ریزی شده برای فصل چهارم و آخر به طور ناگهانی لغو شد. او گفت که با وجود وقفه اجباری، هرگز نمی ترسید که چنین سرنوشتی برای “ویترین شرمن” رقم بخورد، زیرا شبکه های AMC، شرکت مادر IFC، در تمام این تاخیرها مشتاق بود. او گفت: «هر ماه یک ایمیل دریافت می‌کردیم که در آن صحبت می‌شد: «باید دوباره این کار را ادامه دهیم».

علاقه سازندگان به نمایش نیز هرگز از بین نرفت. آنها آن را به عنوان مکانی بالقوه برای تقریباً هر ایده غیرمعمولی که ممکن است در زمانی که مثلاً زیر دوش هستند یا در ترافیک لس آنجلس گیر کرده اند به ذهنشان خطور کند، ارزشمند می دانند.

صلاح الدین گفت: «ما در واقع بستری داریم که در آن آهنگی که من دوستش دارم می تواند به چیزی ترجمه شود که من می توانم آن را اجرا کنم. “ما آرزوهای زیادی را برآورده می کنیم.”

این هم یک امر خانوادگی است. گروهی از بستگان ریدل و صلاح الدین روی پرده و خارج از آن کار می کنند، از جمله طراح رقص نمایش، بریتنی ریدل، و انیماتور، سونگ ریدل – همسر و برادرزاده دیالو ریدل – و همچنین خواهر صلاح الدین، زوری، که می نویسد، بازیگری می کند و می خواند.

ریدل گفت: «این نمایش مانند یک دفترچه از زندگی من است. مثل این است که با بهترین دوستانم باید به یک مهمانی لباس شگفت انگیز بروم.

یک میلیون حلقه

هنگامی که ریدل و صلاح الدین سرانجام به فیلمنامه یک ساله فصل 2 خود بازگشتند، در پاییز 2021، آنها متوجه شدند که باید تغییرات زیادی ایجاد کنند زیرا برخی از ایده ها کهنه شده بودند. برخی دیگر تحت پروتکل های کووید غیرممکن است.

ریدل گفت: «ما مجبور شدیم از یک میلیون حلقه عبور کنیم. هزینه عکسبرداری در طول کووید بیشتر است، بنابراین برخی از چیزهایی که برای ساخت مجموعه‌های دقیق‌تری نیاز داشت، مجبور شدیم از آنها دور شویم.» (آنها از اشتراک گذاری مشخصات هزینه خودداری کردند.)

محدودیت‌ها همچنین تعداد افراد می‌توانند در صحنه‌ها ظاهر شوند را محدود می‌کرد. و فیلم‌های بازیگران مشهور، که در فصل اول شامل حضور افرادی مانند کوئینسی جونز، ماریو ون پیبلز و کامن می‌شد، رزرو کردن آنها سخت‌تر بود.

ریدل می‌گوید: «بعضی از مردم حتی در سال 22 نمی‌خواستند به مسافرت بروند، به طوری که ما را سخت گرفت.

تولید همچنین باید صحنه‌های صوتی وسیع‌تری را پیدا می‌کرد که امکان فاصله‌گذاری اجتماعی را فراهم می‌کرد، که نیاز به انتقال از گلندیل، حومه لس‌آنجلس که حاشیه‌ی یک شوخی در برنامه است، به یک استودیوی متفاوت در محله نزدیک پاکویما را می‌داد.

بازدیدی که در ماه فوریه از صحنه‌ی صوتی جدید انجام شد، متوجه شد که خدمه در حالی که روی مجموعه‌ای از تنظیمات عجیب و غریب کار می‌کردند، محافظ‌های صورت شفاف و ماسک‌هایی به تن داشتند. آنها یک مجموعه فروشگاهی ساختگی جمع کردند و قبل از اینکه توجه خود را به بدنه یک سفینه فضایی در حال ظهور معطوف کنند، سکوی دایره ای را که در آن رقصندگان ویترین اجرا می کردند، روشن کردند.

ناتالی گروس، مدیر هنری که مسئول زنده کردن ایده‌های خارق‌العاده سازندگان است، می‌گوید: «در این چهار دیوار، ما می‌توانیم بینندگان را به چندین کشور مختلف و حتی فضای بیرونی منتقل کنیم. “بعضی وقت‌ها مجبور می‌شویم در حال پرواز چیزی بسازیم، مانند کلاه اوریگامی برای مرغ دریایی. کمی حیله گر است، هرگز راکد نیست و دائما در حال تکامل است.»

هنگامی که اجراکنندگان به لات رسیدند، قبل از رفتن به بخش کمد لباس پر از داشیک ها، کلاه های تکه دوزی شده و چکمه های پلت فرم à la P-Funk، به چادر آزمایش سریع در فضای باز گزارش دادند. (آریلا والد-کوهین، طراح صحنه و لباس، تنها امی خود را تا کنون برای ویژه ماه تاریخ سیاه به دست آورده است.) از حدود 150 بازیگر و خدمه، تنها یک نفر در طول فیلمبرداری چهار هفته ای نمایش به بیماری کووید مبتلا شد.

تلاش اضافی و شکست های گاه به گاه در محصول نهایی نشان داده نمی شود. فصل جدید شرماسفر را به‌طور قابل تشخیصی دست‌نخورده می‌بیند و مانند همیشه فرامتنی شادی‌بخش است. فرمت غیرخطی و مبتنی بر نوستالژی نمایش، بزرگترین دارایی آن در مقابله با وقفه سه ساله بود.

ریدل گفت: «از آنجایی که این یک نمایش روایی نیست – حتی با فاصله زیاد بین – ما مجبور نبودیم با شخصیت ها در مکان خاصی روبرو شویم. ما باید وارد شویم و شخصیت‌ها را در هر کجا که می‌خواهیم ملاقات کنیم.»

این آزادی خلاقانه به آن‌ها اجازه داد تا در یک داستان فرعی کار کنند که در آن تهیه‌کننده محصور شرمن، داچ شپرد (با بازی ریدل)، ویترین را در جاده آفریقا به نمایش می‌گذارد. یک قسمت متفاوت شامل یک طرح متحرک است که شبیه یک بازی ویدیویی هشت بیتی است. جدیدترین آهنگ‌ها قلمرو ژانر جدید را نیز ترسیم می‌کنند، از جمله آهنگ Afrobeat bop، تراپ مهدکودک و سرود پست پانک. سازندگان همچنین موفق شدند برخی از فیلم‌های کوتاه از جمله Issa Rae و Chance the Rapper را نیز حفظ کنند.

در مورد ایده «چشم های الماس» که دو سال پیش طراحی شد، این شماره آن را به صحنه ای تبدیل کرد که در آن لجند، با بازی یک 007-wannabe به نام مامور 187، در یک تریلر جاسوسی پرخاشگر می چرخد.

صلاح الدین با تأمل در مورد سکسکه های همه گیر در طی آخرین مصاحبه ویدیویی مشترک در سپتامبر، به راحتی دو سال گذشته را در نظر گرفت: “من فقط به این موضوع فکر می کنم. 20 سال‌هایی که نمی‌توانستیم کارهای خودمان را انجام دهیم، تمام آن شب‌ها و روزهایی که برای نمایش‌های دیگران کار می‌کردیم.»

ریدل گفت که “برخی از چالش های تیراندازی در طول کووید در واقع برخی چیزها را بهتر کرده است.”

او ادامه داد: «به طور خاص یک روز را به یاد دارم. «همسرم در راهروی خانه ما بود و با رقصندگان با ماسک تمرین می‌کرد، بچه‌های ما در یک اتاق بودند و به برخی از آهنگ‌هایی که من و بشیر ضبط کرده بودیم گوش می‌دادند، و من در اتاقم بالا بودم و مشغول خواندن فیلمنامه بودم. شب قبل داشتیم به چیزی شلیک می کردیم.»

او با اشاره به کلیت بازیگران و عوامل سریال «شرمن» گفت: ما معجزه هایی را انجام دادیم. و فکر می‌کنم این نوع صمیمیت باعث شد بیشتر احساس کنیم که یک خانواده هستیم.»