یک سال پس از تسلط طالبان، مرسل فصیحی 17 ساله هنوز در ناباوری است که نمی تواند به مدرسه برگردد. زمانی یک دانش آموز فداکار، خانم. فصیحی – مانند همه دختران در سنین متوسطه – به دلیل قوانین تحمیل شده توسط رهبری عملی کشور نتوانسته به کلاس درس بازگردد.
«این درست نیست که آنها برای ما تصمیم می گیرند و دستور می دهند که با ما برویم محرم [a male companion]او با اشاره به مجموعه دستوراتی که عملاً زنان و دختران را از مشارکت در زندگی عمومی محدود کرده است، می‌گوید که باید چهره‌هایمان را پنهان کنیم و از رفتن به مدرسه دست برداریم.
آخرین بار خانم فصیحی هنگام شرکت در امتحان نهایی صنف یازدهم در جولای 2021، داخل یک مدرسه را دید. یک ماه بعد، طالبان سراسر افغانستان را درنوردید که با سقوط کابل در 15 اوت به پایان رسید.
“دلم برای دوستانم، معلمانم و مدرسه ام تنگ شده است”
برخی از دوستان او توانستند افغانستان را ترک کنند و اکنون در خارج از کشور به تحصیل ادامه می دهند. “من واقعاً دلم برای دوستانم، معلمانم و مدرسه ام تنگ شده است. مدرسه من جای خوبی بود اما اکنون نمی توانم به آنجا بروم.”
رویاهای او برای پزشک شدن اکنون نامشخص است. اما امید او خاموش نخواهد شد. برای پر کردن هر بار و همچنان احساس سازنده بودن، خانم. فصیحی به شبکه آموزش همتایان جوانان (Y-PEER)، یک ابتکار منطقه ای به رهبری و برای جوانان، که توسط آژانس بهداشت باروری سازمان ملل متحد، UNFPA حمایت می شود، پیوست.
Y-PEER بر ایجاد مهارت های زندگی جوانان برای رویارویی با چالش هایی که با آن روبرو هستند تمرکز می کند. ام‌اس. فصیحی در جولای گذشته به یک جلسه آموزشی پیوست و اکنون یکی از 25 مربی Y-PEER در افغانستان است.
این آموزش چشمان او را به مسائل مختلفی که جوانان افغان روزانه با آن روبرو هستند باز کرد. به عنوان یک زن جوان تحصیل کرده در شهر کابل، او متوجه نشد که چه تعداد از دختران، به ویژه دختران جوانی که در فقر یا در مناطق دور افتاده زندگی می کنند، از تجربیات منفی مانند ازدواج زودهنگام و بارداری نوجوانان رنج می برند.
دختران در افغانستان می خواهند به مکتب برگردند
افزایش بی سابقه فقر
افزایش بی‌سابقه فقر ناشی از بحران اقتصادی که با بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان به وجود آمد، بحث‌ها را در مورد این نگرانی‌ها مطرح کرده است. از سر ناامیدی، بسیاری از خانواده ها به ازدواج دختران خردسال خود متوسل شده اند و مسئولیت مراقبت و محافظت از آنها را بر دوش می کشند.
“غم انگیز است زیرا چگونه یک کودک می تواند فرزند دیگری را به این دنیا بیاورد و بزرگ کند؟»ام‌اس. فصیحی اشاره می کند. “در سن ما، ما فقط بچه ایم. ما باید درس بخوانیم و به دنبال چیزهای بزرگ باشیم. هنوز زمان ازدواج ما نرسیده است.»
در انتظار عبور ابر تاریک
اگرچه خانم میل فصیحی برای آموزش رسمی به طور نامحدود متوقف شده است، او معنا و هدف را در تربیت همسالان برای دیگران می یابد.
او علاوه بر آموزش مضرات ازدواج زودهنگام و بارداری نوجوانان، می تواند امید خود را برای آینده ای بهتر در میان بگذارد.
“وقتی ابر تاریک بگذرد، صبح روشنی خواهیم دیداو به UNFPA گفت.
“امیدوارم دختران جوان تسلیم نشوند. ترسیدن اشکالی ندارد، گریه کردن اشکالی ندارد، اما تسلیم شدن یک گزینه نیست. امیدوارم به هر طریقی که می توانند به یادگیری ادامه دهند. به خواست خدااو گفت، شاید کسی به ما کمک کند یا مدارس بازگشایی شوند. “صبح روشن ما خواهد آمد.”
