در مقاله ای در سال 1937،نویسنده انگلیسیدوروتی ال سیرز پیدایش معروف ترین شخصیت خود و یکی از به یاد ماندنی ترین کارآگاهان داستان های جنایی، لرد پیتر ویمسی را توضیح داد. او می‌نویسد: «وقتی که ۱۵ سال پیش با خیالی آسوده شروع به نوشتن اولین کتاب «لرد پیتر» کردم، این قصد آشکار ساختن چیزی بود که «کمتر شبیه به داستان‌های پلیسی مرسوم و بیشتر شبیه به رمان» بود. .”
او در همین مقاله اعتراف می کند که “جسد کیست؟”وقتی یک قرن پیش در این ماه منتشر شد، کاملاً انتظارات والای او را برآورده نکرد. این اولین رمان او بود، و زمانی که سیرز 15 سال بعد، پس از انتشار آثار مهم تری مانند «نه خیاط» به آن نگاه کرد.(1934) و “شب گودی” (1935)، “جسد کیست؟” به نظر او، مانند frippery. خودارزیابی سایرز این را در نظر نمی گیرد که رمان لذتی محض برای خواندن است و میل به فرار را برآورده می کند – چیزی که خوانندگان اکنون به همان اندازه که 100 سال پیش می خواستند می خواهند.
“جسد کیست؟” در لحظه ای مهم از زندگی دوروتی لی سایرز منتشر شد. نزدیک به 30 سالگی، او اخیراً اولین کار واقعی خود را شروع کرده بود و همچنین سرانجام در حال پایان دادن به یک رابطه ناخوشایند و طولانی با نویسنده جان کورنوس بود، که سعی کرد او را متقاعد کند که با او بخوابد و تعهد او به “عشق رایگان” را بپذیرد. او رد کرد.
سایرز با تصمیم به نوشتن رمان با بی ثباتی عاطفی و مالی او مقابله کرد. او لرد پیتر را به یاد آورد، آقایی با بالاترین درجه و به وضوح چیزی شبیه به یک فانتزی، آرزومند و رمانتیک. لرد پیتر به جای نیاز به کار، مستقلاً ثروتمند بود. او به جای اینکه یک درونگرا محتاط باشد، سرزنده و جذاب بود، با «چهره ای بلند و دوست داشتنی».
اما لرد پیتر مانند سایرز دارای قدرت فکری قابل توجهی بود که برای حل معمای دوگانه در «جسد کیست؟» به آن نیاز داشت. – قتل یک «مرد قد بلند و تنومند حدوداً 50 ساله» که در وان حمام، برهنه اما به خاطر یک جفت سنجاق طلا کشف شد، و ناپدید شدن یک سرمایه دار ثروتمند. لرد پیتر، با کمک خدمتکار خود و یک کارآگاه اسکاتلندیارد، آنطور که خوانندگان داستان های اسرارآمیز می خواستند، این ارتباط را حل کرد. چیزی که اولین حضور سایرز را به درجات بالای این ژانر ارتقا داد، کیفیت نثر او و این احساس بود که کارآگاه او بیش از آنچه که او نشان می‌داد، قدرت عاطفی داشت.
وقتی “جسم کیست؟” 100 سال پیش، در می 1923 منتشر شد، بررسی ها تا حد زیادی مطلوب بود. نیویورک هرالد اعلام کرد: «بهترین داستان پلیسی که از زمانی که کتاب‌ها را صرفاً به عنوان سرگرمی نمی‌خوانیم، خوانده‌ایم». نیویورک تایمز قضاوت کرد که «هیچ دلیلی وجود ندارد که لرد پیتر باهوش، اما به هیچ وجه خطاناپذیر، نباید به یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین کارآگاهان آماتور داستان تبدیل شود».
در آن زمان سایرز یکی از معدود زنانی بود که داستان های پلیسی می نوشت. «رابطه اسرارآمیز در استایلز» اثر آگاتا کریستی که هرکول پوآرو را معرفی کرد، سه سال پیش از آن ظاهر شد. در حالی که مارجری آلینگهام اولین کار خود را با نام “Black’erchief Dick” منتشر کرد، مدتی بعد از “جسد کی؟”، او تا سال 1929 کارآگاه نجیب زاده خود، آلبرت کمپیون را خلق نکرد – همان سالی که اولین بار ژوزفین تی بود. رمز و راز، “مرد در صف” بیرون آمد. نگایو مارش اولین رمان خود را تا سال 1934 منتشر نکرد.
Sayers اعتماد به نفس داشت که ماجراجویی بعدی لرد پیتر، “ابرهای شاهد” را قبل از “جسد کیست؟”هرگز منتشر شد اما رمان دوم او تا سال 1926 منتشر نشد، به احتمال زیاد به دلیل تغییر شرایط زندگی او.
بعد از پایان رابطه او با کورنوس، سایرز با یک فروشنده اتومبیل به نام بیل وایت آشنا شد و رابطه کوتاهی را آغاز کرد که منجر به بارداری غیرمنتظره شد. وقتی سایرز به او گفت، وایت ناپدید شد. احساس شرمندگی او به عنوان یک زن مجرد، چه رسد به زنی که دارای مدرک درجه یک افتخاری از دانشگاه آکسفورد و حرفه ای رو به رشد به عنوان رمان نویس بود، بسیار زیاد بود.
او حاملگی را از والدینش پنهان کرد، یک ماه مرخصی استعلاجی از محل کار گرفت تا مخفیانه زایمان کند و بچه را به پسر عموی خود داد تا بزرگ کند. اگرچه سایرز پس از تولد پسرش در ژانویه 1924 در زندگی او حضور داشت، اما او حقیقت را تا پس از مرگ او در سال 1957 یاد نگرفت.
هر احساساتی که او دفن می‌کرد در رمان‌های بعدی لرد پیتر کاملاً تصعید می‌شد، که پس از سال 1926، تقریباً سالانه ظهور کرد تا اینکه سایرز پس از «ماه عسل بوسمن» در سال 1937 از نوشتن رمان‌های پلیسی دست کشید. در آن زمان، او احساس کرد که این رمان‌ها را خسته کرده است. فرمت، بیشتر به رفتار انسان علاقه مند است تا توطئه های اسرارآمیز.
سایرز نوشتن داستان های پلیسی را متوقف کرد تا بر مذهب تمرکز کند و سه گانه دانته را به انگلیسی ترجمه کند. اما او هرگز از دنیای رمز و راز دور نشد. او یکی از بنیانگذاران انجمن جنایی نویسان Detection Club بود و به جنایات واقعی علاقه داشت. مهمتر از آن، این ژانر هرگز از Sayers دور نشد، و کارآگاه جنتلمن تخیل خود را برای نسل‌های تازه‌ای که نیاز به فرار، آسایش و میل به غلبه بر «ججری پوکری» دارند، دوباره پیکربندی می‌کند – جمله مورد علاقه او، و من دوست دارم. دوست دارم دوباره در گردش عادی ببینم.
